Morele principes: verschillende antwoorden op 'Wat is goed?'

Sinds de tijd dat de eerste grote filosofen van het oude Griekenland hun gedachten op papier zetten, worstelt de mensheid met het concept en de toepassing van moraliteit. Moraliteit is de manier van denken die in vraag stelt en beslist of bepaald gedrag en bedoelingen inherent goed of slecht zijn.

Bron: rawpixel.com

Door de eeuwen heen zijn er veel verschillende definities van morele principes ontstaan ​​en verspreid over de velden die uiteindelijk de moderne psychologie zouden worden. Tegenwoordig willen mensen net zo goed moreel denken en gedrag definiëren. Ze zoeken naar de definitie van morele principes en ervaren soms zelfs morele paniek. Het is dus belangrijk om verschillende morele principes te onderzoeken en een goed begrip te hebben van de verschillende ideeën van morele filosofie die uw leven kunnen leiden.



Maar wat zijn deze verschillende morele principes, hoe kan worden bewezen dat ze waar zijn, en hoe zijn ze in deze tijd op ons van toepassing? Laten we een kijkje nemen en het ontdekken!

Wat zijn morele beginselen?

Moraliteit kijkt naar het principe dat gedrag wordt beheerst door wat wij als goed en fout beschouwen. Maar hoe kunnen we morele principes definiëren op een manier die overeenkomt met ons morele besef van wat goed en wat fout is?

Morele filosofie is het vakgebied dat deze vraag tracht te beantwoorden. Moraalfilosofen twijfelen voortdurend aan elk moreel principe dat iemands gedrag vertoont en proberen het bewijs of de afwezigheid van universele morele principes te bewijzen. Laten we eens kijken naar enkele van de belangrijkste gedachten en bewegingen die hebben bijgedragen aan het vormgeven van moraalfilosofie door de eeuwen heen.


Wat is moreel absoluutisme?

Moreel absolutisme is de stelling dat er absolute morele principes zijn die iemand goed of slecht maken. Dit betekent dat moraliteit universeel is; er is een poging & ldquo; rechts & rdquo; en & ldquo; fout & rdquo; dat geldt voor iedereen, ongeacht wie ze zijn. De oude Griekse moraalfilosofen Plato en Aristoteles hielden vast aan moreel absolutisme. De verlichtingsfilosoof Immanuel Kant was ook een groot voorstander van moreel absolutisme.

In deze morele filosofie zijn sommige dingen goed en fout. Deze absolute waarden zijn gebaseerd op een morele verplichting jegens de samenleving. Veel religies zijn gebaseerd op moreel absolutisme, waarbij elke morele agent of persoon verantwoordelijk is voor een god of hogere macht. De god of hogere macht stelt een absolute code van morele principes en ethiek vast, en om een ​​goed leven te leiden, moet men zich absoluut aan deze morele principes houden. Het morele besef van goed en kwaad kan ook uit de samenleving komen, die de parameters van goed en slecht gedrag bepaalt.

In moreel absolutisme is er enige terugval in de moraalfilosofie. Het klassieke voorbeeld is: & ldquo; Is het oké om te stelen? & Rdquo; De meeste mensen zouden zeggen: & ldquo; Absoluut niet! & Rdquo; Maar wat als iemand brood steelt om zijn uitgehongerde gezin te voeden? In dit geval worden de moraalfilosofie en het gevoel van morele verplichting een beetje troebel. Er is geen & ldquo; recht & rdquo; antwoord wanneer het volledig door de lens wordt bekeken van een absolute morele verplichting. Als gevolg van deze ambiguïteit ontstond de reactie van gradueel absolutisme.


Graded absolutisme, een onderdeel van moreel absolutisme, is een morele filosofie die stelt dat morele principes bestaan ​​op een schaal. Als je bijvoorbeeld een onschuldig persoon herbergt van een overheidsfunctionaris die hen wil vermoorden, dan is het oké om tegen de functionaris te liegen. Dit komt omdat de gegradeerde morele principes beweren dat liegen tegen een potentiële moordenaar prima is, zolang het maar is om een ​​onschuldig persoon te redden. Sommigen zouden zelfs zeggen dat je de morele plicht hebt om te liegen en het onschuldige leven te beschermen.

Frank Buchman en morele herbewapening

Een van de meest opvallende moderne bewegingen in het moreel absolutisme was morele herbewapening in de jaren dertig. Morele herbewapening was een beweging onder leiding van Frank Buchman, een Amerikaanse man die populair was vanwege zijn invloed in de kerk. Hij beweerde dat een persoonlijke naleving van absolute morele principes, met name die welke in het christendom worden beschreven, de wereld een betere plek zou maken. Het basisidee van morele herbewapening was dat als individuen handelden volgens absolute morele principes op persoonlijk niveau, de hele wereld zou profiteren van de vrede die zeker zou volgen. Zo zou elke persoon een moreel gevoel van verantwoordelijkheid kunnen nemen voor het welzijn van de hele wereld.

Bron: rawpixel.com

Wat is moreel relativisme?

Aan de andere kant van het spectrum van moreel absolutisme staat moreel relativisme. Moreel relativisme beweert dat er geen manier is om te zeggen dat een handeling of gedrag inherent goed of fout is. In plaats daarvan hangt wat goed en wat fout is af van de cultuur, de samenleving en het begrip waarin de morele principes worden toegepast.

Hoewel mensen over de hele wereld het er misschien over eens zijn dat het goed is om anderen op dezelfde manier te behandelen als u zelf behandeld zou willen worden, zouden de feitelijke gedragingen en morele verplichtingen die dit met zich meebrengt sterk verschillen van cultuur tot cultuur en van samenleving tot samenleving.

Moreel relativisme is een idee van moraalfilosofen dat teruggaat tot de 5theeuw BCE. De Griekse historicus Herodotus vertelt een verhaal waarin de Perzische koning Darius de Grote de begrafenisrituelen van twee culturen tegen elkaar uitzet. Hij vraagt ​​de Grieken om te presenteren of ze ooit de lichamen van hun overleden vaders zouden eten; hij bood obscene bedragen aan voor iedereen die dat deed. Ze zeiden allemaal dat ze het nooit zouden doen omdat het verkeerd was en totaal in strijd met hun morele principes. Dit was echter de funeraire gewoonte van de Callatiae. Koning Darius vroeg de Callatiae toen of ze ooit hun doden zouden cremeren zoals de Grieken deden. Ze zeiden ook dat ze dat absoluut niet zouden doen omdat het moreel verkeerd was. Toen hij deze interactie zag en vastlegde, merkte Herodotus op:

& ldquo; Als iemand, ongeacht wie de kans kreeg om uit alle naties in de wereld de reeks overtuigingen te kiezen die hij het beste achtte, zou hij onvermijdelijk - na zorgvuldige afwegingen van hun relatieve verdiensten - die van zijn eigen land kiezen. Iedereen zonder uitzondering gelooft dat zijn geboorteplaats en de religie waarin hij is opgegroeid de beste zijn, en daarom is het onwaarschijnlijk dat iemand anders dan een gek met zulke dingen zou spotten. Er is overvloedig bewijs dat dit het universele gevoel is over de oude gebruiken van een & rsquo; s land. & Rdquo; (From Histories 3.38, vertaald door Aubrey deSelincourt)

Moreel relativisme heeft sindsdien een lange weg afgelegd, en de 20theeuw en de industriële revolutie, samen met het groeiende globalisme, zag zijn opkomst. Moraalfilosofen zoals Franz Boas en Ruth Benedict, geïnspireerd en putten uit het werk van culturele antropologen zoals Margaret Mead, hebben bijgedragen aan het gebied van moreel relativisme. Ze hebben werken opgesteld die de noodzaak van een culturele, historische en maatschappelijke context verklaren als het gaat om de beoordeling of morele principes en bepaald gedrag goed of slecht zijn.

Wat is moreel nihilisme?

Moreel nihilisme is de overtuiging dat morele principes niet als goed of slecht kunnen worden geclassificeerd. In plaats daarvan zijn alle principes van een lichaam of beslissingen over gedrag & ldquo; vaag & rdquo; zonder definitie en een gevoel van morele verplichting. Het heeft zijn allereerste wortels in de sceptici van het oude Griekenland, wier moraalfilosofen beweerden dat ware kennis onmogelijk te kennen is, en dus ook geen echt correct ethisch of moreel gedrag kan worden gedefinieerd.

Moreel nihilisme wordt verdedigd door onder meer de moraalfilosofen Friedrich Nietzsche en Albert Camus. Ze beweren dat niemand enige morele verplichting heeft jegens anderen in hun samenleving en dat het zoeken naar een correcte principedefinitie of om morele verplichting te definiëren in wezen zinloos is. Het overkoepelende idee dat er in de wereld niets objectief waar of gestructureerd is, leidt tot de conclusie dat ethiek en moraal ook niet waar of gestructureerd kunnen zijn.

Hoewel het op het eerste gezicht misschien deprimerend of ontmoedigend lijkt om moreel nihilisme te accepteren, schrijft Camus over een soort vrijheid die gepaard gaat met het accepteren ervan. Hij schrijft erover in zijn stukDe mythe van Sisyphus, waar hij zegt dat zelfs iemand die een leven leidt zonder waargenomen vooruitgang of betekenis, gelukkig kan zijn in de zoektocht om door dit alles hun betekenis te creëren.

Bron: rawpixel.com

Welke is juist?

Er zijn zoveel concurrerende ideeën tussen moraalfilosofen als het gaat om de & ldquo; correcte & rdquo; definitie van morele principes. Elke persoon moet voor zichzelf kiezen aan welke definitie van morele principes hij / zij zich zal houden. Hun morele besef van goed en kwaad zal ervoor zorgen dat ze zich identificeren met één duidelijk moreel principe waarop hun gedrag gebaseerd zal zijn.

Ironisch genoeg is dit antwoord bijna het equivalent van moreel relativisme. Iemand die echter gelooft en zich houdt aan wat zij beschouwen als een universele morele en ethische norm, accepteert deze definitie van morele principes mogelijk niet. Men neemt echter hun morele verplichting waar, of deze nu absoluut of niet-bestaand is, het is onmogelijk om één correcte definitie van moreel principe aan te wijzen.

Waarom is dit voor mij belangrijk?

De moraal van het verhaal is dat onze morele principes bepalen hoe we onszelf en anderen gedragen. Dus om in harmonie met jezelf en anderen te leven, moet je je morele principes onderzoeken, evenals de concurrerende stromingen over morele principes. Op deze manier zult u in staat zijn om te identificeren en uit te leggen hoe en waarom u zich gedraagt ​​zoals u doet. Dit vermogen om uw morele principes te begrijpen en onder woorden te brengen, zal leiden tot een beter begrip van uzelf, uw gedrag, anderen en hun gedrag.

Al met al zal een sterke basis in morele principes u in staat stellen om uw leven te leiden als de & ldquo; goede & rdquo; persoon die je wilt zijn!