Gestaltpsychologie: geschiedenis en hedendaagse toepassingen

Gestaltpsychologie is een psychologische school die een grote invloed heeft gehad op de hedendaagse psychologiepraktijken zoals we die tegenwoordig kennen. Maar wat is de Gestaltpsychologie precies, en hoe beïnvloedt het nog steeds de theorieën en behandelingen die psychologen en therapeuten tegenwoordig gebruiken?

Bron: rawpixel.com

Hier zullen we onderzoeken wat gestaltpsychologie is, een overzicht van de geschiedenis en methode, en de hedendaagse toepassingen ervan in de moderne therapie. Laten we leren over gestaltpsychologie!



Wat is gestaltpsychologie?

Gestaltpsychologie is een school van psychologische theorie die is gebaseerd op het idee dat wat we zien en ervaren meer is dan de som der delen, bekend als de gestalttheorie. Het is de humanistische psychologie die put uit de gestaltwetten van perceptie. Deze gestalttheorie suggereert het geaccepteerde idee dat mensen reageren op begrijpelijke input van de wereld om hen heen. Ze vertrouwen op kwaliteiten om de betekenis te vormen dat wat ze kunnen begrijpen meer is dan wat hun zintuigen werkelijk waarnemen. Deze school voor psychologie speelde een belangrijke rol bij het ontwikkelen van de geschiedenis van de moderne psychologie en therapie zoals we die vandaag herkennen.

Gestaltpsychologie humanistische psychologie die is gebaseerd op de gestaltprincipes. De gestaltprincipes zijn een reeks regels die zijn geschreven om het ontwerp van alle dingen uit te leggen! Volgens de gestaltprincipes zien mensen ontwerpen als een geheel, in plaats van als een reeks van onderdelen of componenten. Toen deze regels werden toegepast op de menselijke psychologie, werden ze bekend als de principes van de gestaltpsychologie. Net als in het gestaltontwerp van de regels, benadrukten deze principes van de gestaltpsychologie de hele ervaring als groter dan de som der delen. In feite komt het woord gestalt van het Duitse woord dat & ldquo; vorm of vorm betekent. & Rdquo; Het is dus een toepasselijk woord om de gestaltbenadering te beschrijven, die probeert vorm en vorm toe te voegen aan een reeks ervaringen of problemen.

Een korte geschiedenis van Gestaltpsychologie

Laten we nu eens kijken naar de fascinerende geschiedenis van de gestaltpsychologie. De school voor gestaltpsychologie werd opgericht door psychologen Max Wertheimer, Kurt Koffa en Wolfgang Kohler om de & ldquo; intrinsieke aard van het geheel & rdquo; bij het benaderen van gedrags- en psychoanalyse. In wezen beweert een goede gestaltpsycholoog dat sociale psychologie is gebaseerd op het begrijpen van hoe de perceptie van een persoon werkt. Een vader van de gestaltpsychologie, Kurt Koffa, putte ook uit zijn expertise op het gebied van waarneming en gehoorstoornissen. Tegelijkertijd stond Wolfgang Kohler bekend om zijn probleemoplossende aanpak en structurele bijdrage aan de geschiedenis van de psychologie. Met name was hij tegen het behaviorisme terwijl hij nog steeds vasthield aan zijn overtuigingen in een humanistische en holistische benadering van de menselijke psychologie.

Bron: rawpixel.com

Terwijl de psycholoog Max Wertheimer werd beschouwd als de vader van de gestaltpsychologie, droegen velen bij aan de ontwikkeling ervan, waaronder psycholoog Kurk Koffa en vele anderen, waaronder psychologen Wolfgang Kohler en Fritz Perls. Volgens Wertheimer had de gestaltpsychologie haar & rsquo; eigen instituut. In feite hebben de vele voorstanders van de gestaltpsychologie hun eigen instituut opgericht in overeenstemming met zijn visie. De grondleggers van de gestaltpsychologie werden uiteindelijk het Gestalt Institute of Cleveland, waar veel van hun bijdragen aan de psychologie zijn onderzocht en geïmplementeerd. Toen de vaders van de gestaltpsychologie dit instituut oprichtten, openden ze de deuren voor meer onderzoek naar de gestaltbenadering en het denken in de psychologie. Het Gestalt Institute of Cleveland heeft veel bijdragen geleverd op het gebied van onderzoek en inzicht in de geschiedenis van de moderne psychologie.


Enkele jaren later kwamen Fritz en Laura Perls, die verder bijdroegen aan de ontwikkeling van de gestaltpsychologie. Ze waren in 1933 uit nazi-Duitsland gevlucht naar Zuid-Afrika, waar ze hun onderzoek en werk voortzetten aan de algemene principes van dit gebied van de psychologie. Perl, die aanvankelijk was opgeleid in de freudiaanse psychoanalyse, maar niet alle theorieën en methoden accepteerde, ging hij op zoek naar een uitgebreidere methode van psychotherapie op basis van Wertheimer en Kurt's gestalttheorie van de psychologie.

1951, Fritz Perl gepubliceerdGestalttherapie: opwinding en groei in de menselijke persoonlijkheid, waarin al zijn theorieën en methoden werden uiteengezet voor de behandeling van patiënten met gestalttherapie. Hij had veel hulp van zijn mede-gestaltpsychologen, Paul Goodman en Ralph Hefferline. Samen legden ze de basis voor wat een van de leidende methoden zou worden van een psychotherapie die tot op de dag van vandaag nog vaak wordt gebruikt.

Gestaltwetten en perceptuele organisatie

Een groot deel van de gestaltschool is gebaseerd op wetten die het verlangen van mensen om dingen georganiseerd te zien, lijken te beheersen. Om dit uit te leggen, stelde de gestaltpsychologie enkele gestaltwetten van perceptuele organisatie voor. In wezen stellen deze wetten dat wanneer mensen dingen in groepen zien, ze de neiging hebben te denken en zich te gedragen alsof deze dingen & ldquo; behoren & rdquo; samen. Of, wanneer objecten op elkaar lijken op basis van een reeks verschillende kenmerken, zoals kleur, positie of graad, worden ze als een geheel beschouwd dat meer is dan de som van de delen. Mensen kunnen bijvoorbeeld vergelijkbare vormen in een lijn zien, en een & ldquo; -kolom & rdquo; of & ldquo; rij & rdquo; naast alleen de groep vormen. Het zijn deze principes en gestaltwetten die de gestaltpsychologie verder hebben ontwikkeld en uiteindelijk hebben geleid tot de toepassing ervan in therapie en behandeling.

Gestaltpsychologie suggereert dat mensen & rsquo; De neiging om orde en vorm te zien in plaats van afzonderlijke items geeft inzicht in het probleemoplossend vermogen van mensen. Als het werkt, probeert de gestaltpsychologie deze zelfde neiging tot orde toe te passen op de ervaringen van een patiënt om hen te helpen hun problemen op te lossen. Deze grote perceptie werkt voor een persoon die zijn problemen wil benaderen op een manier die overeenkomt met zijn ervaringen als geheel. De menselijke psychologie suggereert dus op natuurlijke wijze orde, en deze waargenomen orde die voortkomt uit afzonderlijke componenten helpt patiënten om dezelfde patronen toe te passen op hun gedachten en waarnemingen.


Toepassingen van gestaltpsychologie in hedendaagse behandeling

Een van de meest opvallende manieren waarop gestaltpsychologie tegenwoordig wordt toegepast op de behandeling van patiënten, is door middel van gestalttherapie. U heeft deze psychotherapiemethode waarschijnlijk in de populaire cultuur gezien: de patiënt legt zijn problemen en zorgen uit, terwijl de therapeut luistert. Vervolgens stelt de therapeut leidende vragen om de patiënt te helpen zijn eigen conclusies te trekken en zelf oplossingen te vinden voor de problemen die ze hebben beschreven.

Bron: rawpixel.com

Omdat de gestaltbeweging is gebaseerd op de onderliggende overtuiging dat iemands ervaringen worden bepaald door een georganiseerd geheel dat meer is dan de som der delen, ligt er een grote nadruk op het huidige moment en de ervaringen van de patiënt. In feite heeft dit gebied van de psychologie plaatsgemaakt voor een ervaringsgerichte therapie die zich richt op de vrijheid, het bewustzijn en de zelfreflectie van de patiënt.

Gestalttherapie zou verder kunnen worden geclassificeerd als een fenomenologische benadering, aangezien de focus op de percepties van de realiteit van de patiënt zwaarder weegt dan het belang van het vermogen van de patiënt om de realiteit nauwkeurig te beschrijven. Dit betekent dat gestalttherapie door de wereld om ons heen te beschrijven, onze eigen kant van het verhaal aanboort om vooringenomenheid en eventuele oplossingen te zoeken.

Bovendien wordt de gestaltbeweging gedefinieerd als existentieel, omdat ze werkt aan het opnieuw maken en herdefiniëren van het zelf. Dit betekent dat van patiënten wordt verwacht dat ze betekenis extraheren en vormen op basis van hun ervaringen, en hun uitingen van deze ervaringen gebruiken om hun eigen betekenis en doel in hun leven op te bouwen. Zelfs als een patiënt niet veel in de psychologie heeft nagedacht, zullen ze worden voortgestuwd door het verlangen om betekenis voor hun leven te creëren.

Temidden van al deze verbale verwerking is een van de belangrijkste aspecten van gestalttherapie dat de therapeut onvoorwaardelijke acceptatie heeft. Dit betekent dat de patiënt geen fout antwoord kan geven en de gestaltpsycholoog geen oordeel velt over wat de patiënt deelt. Op deze manier probeert de gestaltpsycholoog de patiënt van een plaats van emotioneel delen naar een plaats van realisatie te brengen. De patiënt moet een grote rol spelen bij het ontdekken van de oplossing voor zijn probleem, en dan dient deze emotie als basis voor concrete verandering in het leven van de patiënt. Op deze manier kan de therapeut helpen om een ​​rechte lijn te trekken van de emoties van de patiënt naar de gewenste gedragsverandering.

Bij alle praktijken is het doel van de gestaltpsycholoog om de patiënt te helpen om van een behoefte aan omgevingsondersteuning te evolueren naar een behoefte waar ze kunnen vertrouwen op hun eigen zelfondersteuning. Uiteindelijk wil de therapeut dat de patiënt tot zijn eigen conclusies over zijn problemen komt, het beste deel van zijn eigen oplossingen vormt en werkt aan concrete gedragsverandering die deze oplossingen zal implementeren.

Gestalttherapeuten gebruiken ook fenomenologisch onderzoek naar hun belangrijkste methode om informatie uit hun patiënten te halen. Dit betekent dat ze liever & ldquo; wat & rdquo; en & ldquo; hoe & rdquo; vragen in plaats van & ldquo; waarom & rdquo; vragen. Dit helpt de patiënt om zich op het heden te concentreren en te praten over welke specifieke ervaringsfactoren bijdragen aan hun problemen en oplossingen. Hoewel de antwoorden op deze vragen in eerste instantie moeilijk te definiëren zijn, zal na verloop van tijd de psychologie, inclusief de wens om orde te zien winnen, en kan de patiënt zijn eigen oplossingen voor zijn problemen extrapoleren.

Een ding dat de gestaltpsychologie probeert uit te bannen, is wat therapeuten & ldquo; onafgemaakte zaken noemen. & Rdquo; Onafgemaakte zaken verwijzen naar elke haat, angst, woede, schuld of schaamte die de ervaring van het huidige moment vertroebelen. Dit onafgemaakte bedrijf heeft vaak zijn wortels in slechte ervaringen of gevolgen van ongezonde relaties of reacties. Het kan dus zijn dat de therapeut enkele van deze ervaringen opnieuw moet bekijken. De therapeut zal echter altijd luisteren om de versie van de gebeurtenis van de patiënt te accepteren zoals hij die heeft waargenomen. Er is geen goede of foute manier om de gebeurtenissen uit te leggen die tot de onafgemaakte zaken hebben geleid, zolang de patiënt maar eerlijk is en de therapeut blijk geeft van onvoorwaardelijke acceptatie. Deze praktijk van het aanpakken van aspecten van de psychologie, inclusief onafgemaakte zaken, vereist eerst dat de gestaltpsycholoog de onvoltooide zaken identificeert.

Bron: rawpixel.com

Er zijn een paar manieren waarop gestaltpsychologen zich kunnen richten op problemen die in het leven van een patiënt moeten worden opgelost. Gestalttherapeuten zijn opgeleid om te letten op de volgende tekenen van onafgemaakte zaken of problemen:

  • Introjectie: dit betekent dat je anderen accepteert & rsquo; overtuigingen en normen zonder ze te assimileren om ze congruent te maken. Een patiënt kan bijvoorbeeld blindelings het woord van een vriend of geliefde accepteren, zelfs als de informatie die hij ontvangt onjuist of uiteindelijk kwetsend is. In plaats van te zoeken naar manieren om deze valse of kwetsende informatie tegen te gaan, aanvaarden ze het als waar en laten ze hun verdere gedachten en acties dicteren.
  • Projectie: dit betekent dat je bepaalde aspecten van het zelf verloochent door ze toe te wijzen aan de omgeving. Een patiënt die zich bijvoorbeeld onzeker of ontoereikend voelt, kan veel tijd besteden aan het wijzen op de tekortkomingen van de dingen en mensen om hem heen.
  • Afbuiging: dit betekent het zelf afleiden, of van koers afwijken zodat het moeilijk is om een ​​langdurig gevoel van contact te behouden. Een patiënt kan bijvoorbeeld - bewust of onbewust - bepaalde gevoelige onderwerpen vermijden wanneer hij met zijn gestaltpsycholoog praat. Dit is vooral duidelijk wanneer de afbuiging het resultaat is van het feit dat de therapeut een directe vraag stelt over het gevoelige onderwerp. Afwijking kan vele vormen aannemen, van afwijzen of grappen maken over de kwestie tot ronduit weigeren erover te praten.

Gestaltpsychologen zijn ook opgeleid om te letten op specifieke taalpatronen terwijl hun patiënt spreekt. Deze patronen, vooral patronen van depersonalisatie, kunnen inzicht geven in de onzekerheden die een patiënt kan voelen. Als een patiënt bijvoorbeeld geen voornaamwoorden uit de eerste persoon gebruikt, maar in plaats daarvan dingen beschrijft in termen van & ldquo; it, & rdquo; & ldquo; zij, & rdquo; of & ldquo; jij, & rdquo; de gestaltpsycholoog kan gemakkelijk zien hoe de patiënt depersonaliseert. Andere sleutelzinnen, zoals & ldquo; misschien & rdquo; & ldquo; misschien & rdquo; of & ldquo; Ik denk dat & rdquo; kan ook duiden op onzekerheid bij de patiënt. In deze gevallen buigt de patiënt waarschijnlijk af.

Door deze uitingen van afbuiging en onzekerheid kan de therapeut onafgemaakte zaken aanvoelen. In gestalttherapie is een gebruikelijke manier om deze onafgemaakte zaak aan te pakken de techniek van de lege stoel. Dit is een oefening waarbij de patiënt tijd doorbrengt met praten tegen een lege stoel die staat voor iemand met wie ze onafgemaakte zaken hebben.